Κλείνω τα μάτια και πετώ.
Σε έναν άχρωμο ουρανό
το μπλέ του δεν διακρίνω.
Μα όσο ψηλά κι αν χάνομαι
ποτέ μου δεν σε αφήνω..
Πετώ ψηλά και..
Το βλέμμα έχει παγώσει
μαρμάρωσε η στιγμή.
Σπάω σιωπές
με βουβές κραυγές.
Μακρινές στιγμές
χαμένες μες το χρόνο.
Και εγώ.. Ψηλά πετώ
και χάνομαι..
Μέχρι να ξαναπέσω.
Νίκος Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου